Rubionwy wodospad

Arjuna

* Wilczyca zostając sama ruszyła w kierunku lasu*

zt

Mack

Basior zbliżał się powoli ze strony zarośli. Prowadzony delikatnym, niezmiernie cichym szumem wody, człapał powoli po okrytej jeszcze śniegiem ziemi. Bardzo dawno nie było go na terytorium stada. Nikomu o tym nie mówił, lecz kilka miesięcy temu wyruszył na wyprawę w poszukiwaniu.. to było na razie jego tajemnicą. Nareszcie ujrzał spadającą wodę. W końcu dotarł do wodospadu, która mimo zimnej pogody, wciąż leciała z góry na dół. Usadowił się przy wodzie, by trochę odpocząć po wędrówce. Dopiero kilka dni temu wrócił do rodzimego miejsca, więc musiał sobie przypomnieć, jak wspaniały jest jednak jego jedyny dom.

Gość

Nie wiadomo, co przywiodło ją w to miejsce. Czuła, że musi się udać właśnie tu. Stąpała powoli, ostrożnie, jakby wędrowała po domkach z zapałek. Uniosła łeb i zaciągnęła się zimowym powietrzem. Lodowaty, orzeźwiający podmuch wypełnił jej płuca. Poczuła również pewien zapach. Taki, który zapamiętuje się raz na całe życie. Dobrze wiedziała co oznacza, więc czym prędzej pognała za jego tropem. Na jej pysku pojawił się szeroki uśmiech, gdy znalazła to, czego szukała. Albo raczej kogo. Podeszła do basiora i położyła się obok niego, jakby nigdy nic.

Mack

Samiec poczuł z oddali pewien zapach. Dokładniej nie był to taki zwyczajny zapach, który by poczuł i zostawił obojętnie. Rozejrzał się przez chwilę, jego ślepia próbowały dostrzec źródło zapachu. Zaraz jednak usłyszał również pewien hałas, dobiegający z niedaleka, a po chwili zobaczył ją.. Nie mógł uwierzyć własnym oczom, przez tak długi szmat czasu nie widział jej, a teraz, gdy dopiero co zjawił się na rodzinnym terenie, ukazała się ona. Widząc jej poczynania, mógł tylko ułożyć się tuż obok niej, na tyle blisko, by móc znów spojrzeć w jej oczy. - Witaj w domu, kochanie. Tęskniłem za Tobą, nie wiesz jak bezsensowne było to wszystko bez Ciebie.. - wymruczał cicho. Nie chciał wyskakiwać z nadmierną ekscytacją. Całe emocje starał się opanować.

Gość

Jej serce zabiło szybciej, gdy tylko spojrzała w jego oczy. Liznęła go po nosie i zmrużyła ślepia, które błyszczały nienaturalnie intensywnie.
- Nic już nie mów. - wyszeptała - To już minęło.
Teraz chciała po prostu być u jego boku, nieważne co by się stało. Falowała ogonem przy boku, wdychając znajomy zapach terenów jej watahy.

Mack

Samiec uśmiechnął się, lekko przymykając ślepia, gdy poczuł 'pocałunek' najdroższej. - Masz rację. Co było, niech już zostanie za nami - przyznał rację partnerce, znów otwierając ślepia. Nie mógł się napatrzeć na nią całą, na jej piękne, błyszczące radośnie oczy, cudowną grzywę i delikatny pyszczek, który tak uwielbiał widzieć. Był bardzo szczęśliwy, że ich związek wciąż trwał, dla niego nie było nic wspanialszego, niż obecność najważniejszej wilczycy w jego życiu. - W czasie ostatnich miesięcy byłem na wyprawie i wiesz co? Mam dla Ciebie coś ciekawego, ale musiałbym po to iść do legowiska.. - powiedział po chwili. - Chociaż, w sumie to jeszcze mamy czas.. - wymruczał po chwili, po czym dotknął swym nosem nosa ukochanej.

Gość

- Możemy pójść tam razem. - uśmiechnęła się, lecz zaraz zmartwiła nieznacznie - Tylko że ja nie mam nic dla Ciebie...
Jej ogon znieruchomiał, a oczy posmutniały. Postanowiła, że przy najbliższej okazji zrobi ukochanemu jakąś niespodziankę.
- Tak się cieszę, że Cię widzę. - ułożyła łeb na wyciągniętych przed siebie przednich łapach.

Mack

Na razie chcę zostać tutaj, cieszyć się tym momentem - odrzekł, uśmiechając się ciepło do wilczycy. Widząc jej zmartwioną minę, otulił ją swym ogonem, po czym przesunął nosem wzdłuż jej pyszczka. - Spokojnie, zresztą podarunki nie są najważniejsze. Najważniejsze jest teraz, że jesteśmy razem, że znowu możemy się widzieć - powiedział spokojnie, próbując trochę pocieszyć ją. - Gdzie byłaś przez ten cały czas? - zapytał po chwili, gdyż to pytanie akurat przyszło mu na myśl.

Gość

- Tu i tam... Na pewno nie w tym miejscu, gdzie mnie nie było. - odparła wymijająco - Potrzebowałam przerwy. Planowałam zniknąć na parę dni, nie miałam pojęcia, że tak to się skończy. Zaniedbałam moje obowiązki, nasz związek, wszystkie znajomości... Wstyd mi za siebie. Ale nie mogę cofnąć czasu, więc pozostaje mi jedynie naprawiać swoje błędy.
Wtuliła drobny łeb w szyję Macka. Nie mówiła tego głośno, ale w sercu dziękowała mu za to, że jest blisko.
- A Ty, gdzie się podziewałeś? - spytała po krótkiej chwili milczenia.

Mack

Każdy popełnia błędy, to normalne. Nie warto się tak obwiniać, ważne, ze już wróciłaś -powiedział, uśmiechając się ciepło do wilczycy, kiedy poczuł jej ciepło przy sobie. Oparł delikatnie swój łeb o jej i westchnął głęboko. - Mnie również nie było tutaj przez długi czas.. Nikt ze stada o tym nie wie, lecz byłem na wyprawie, to właśnie prezent dla Ciebie zajął mi tyle czasu, jednak pomyślałem, że dla Ciebie mogę zrobić wszystko - mruknął, strzygąc uchem. - Wiedziałem, że do nas wrócisz, więc nie mogłem powitać Cię z niczym.. - dodał.

Gość

- Nie musiałeś się tak fatygować... - wymruczała z subtelnym uśmiechem.
Zamiotła ogonem śnieg za sobą, wsłuchując się w delikatny szum wodospadu. Woda przez to, że jest w ciągłym ruchu nie zamarzła, utrzymując w wokół siebie choć namiastkę wiosennej atmosfery.

Mack

Dla Ciebie wszystko, zresztą mogłem się na tej wyprawie oderwać od rzeczywistości, przemyśleć kilka spraw.. - powiedział, poruszając paskowanym ogonem po śniegu. Spoglądał jeszcze przez chwilę na najdroższą, uśmiechając się lekko. Widział, iż odpowiada jej taki odpoczynek, nie chciał jej przeszkadzać, jednak miał pewien pomysł. - Masz ochotę coś porobić, czy na razie wolisz odpocząć, hm? - spytał po chwili.

Gość · Wysłany: Pią 23:18, 01 Mar 2013 Temat postu:

- Myślę, że jestem wystarczająco wypoczęta. - posłała mu serdeczny uśmiech - Co proponujesz? - spytała, nieustannie się w Niego wpatrując.
Chciała zatrzymać dla siebie jak najwięcej, mieć Jego wygląd w pamięci, upajać się widokiem Jego ślepi, za którymi szalała już jako młoda, głupiutka, niedoświadczona wadera.

Mack · Wysłany: Pon 11:25, 04 Mar 2013 Temat postu:

Hmm.. - mruknął sobie cicho pod nosem, myśląc krótką chwilę. Nie był w stanie wymyślić jednak czegoś odpowiedniego, aby każda chwila była warta zapamiętania. - Wybacz, że Cię zawiodę, najdroższa, ale nic specjalnego nie przychodzi mi na myśl - powiedział po chwili, wzdychając cicho. Podniósł nieco łeb, strzygąc parą sterczących uszu. - Możemy na początek iść na polowanie, oczywiście, jeśli masz ochotę i jesteś głodna, a potem zobaczymy, może coś jeszcze uda mi się wymyślić, dla Ciebie - powiedział, uśmiechając się ciepło do Niej.