Morze Cudów

Akela

Spory kawałek wody, usianej morskimi roślinami i zwierzętami. Spoglądając na całą płaszczyznę tego miejsca nawet z największą możliwą uwagą, nie da rady dopatrzeć się drugiej strony horyzontu, tylko z prawej i lewej strony, są jeszcze inne brzegi. Brzegi tego oto morza, są uzbrojone w sypki, złocisty piasek, który miło przesypuje się przez łapy, lecz nigdy w nich nie zostaje, tylko, jeśli łapy są mokre. Na piasku jest wiele drobnych kamyków i muszelek, czasami wędrują po nim też małe zwierzęta, takie jak nowo narodzone żółwie, jaszczurki, czy po prostu ptaki, które chcą ochłodzić się w wodzie. Wspominając o wodzie, jest ona w ciemnoniebieskim odcieniu, jest niesamowicie czysta i płynąc na tratwie, można by widzieć wszystko, co znajduję się pod nią. Wszystkie rośliny, ryby i drobiazgi porwane przez fale. Nieco dalej od brzegu, po środku morza widać maleńką wysepkę, a na niej obustronne lustro. Legenda głosi, że ten kto wypowie swe życzenie, patrząc w lustro, będzie miał życzenie spełnione.

Luzza

Wadera po dość długim błądzeniu dotarła nad morze. Rozejrzała się, po czym spojrzała w niebo. Jednak dobrze wiedziała że Silver czyli jej stróż ją tu zaprowadził. Sylwetka ptaka szybko rozmyła się a Luzza natychmiast podbiegła na brzeg. Usiadła po czym wlepiła wzrok w taflę wody. Ten sam cierpiący wzrok i srebrne futro które błyszczało.

Akela

Szara wieczorną porą udała się na spacer. Z resztą, jaką to porą ona się na spacery nie wybierała? Dla niej każda pora dnia i nocy była dobra na poznanie nowych miejsc. Kroczyła spokojnie, nie robiąc prawie żadnego hałasu, poza skrzypieniem śniegu pod jej łapami, oczywiście. Gdy znalazła się nad zamarzniętą taflą morza, automatycznie podniosła łeb wyżej, przyglądając się miejscu. W końcu ujrzała na swej drodze znajomą sylwetkę, a wkrótce poczuła znany zapach. - Luzza.. - pomyślała, po czym ruszyła ku niej, stanowczym krokiem. - Luzza, to tu się podziewasz - ozwała się do samicy, zasiadając nieopodal i przeplatając ogon przez łapy. - Zmieniłaś się trochę z wyglądu, powiem ci, ale nawet na lepsze.. - dodała po chwili.

Luzza

-Oh, Akela! -Krzyknęła zaskoczona.- Miło Cię widzieć. -Uśmiechnęła się. Nawet nie spodziewała się, że spotka swoją przyjaciółkę.- D-dziękuję. -Kiwnęła łbem.- Tak właściwie... Co u Ciebie słychać moja droga? -Zapytała się, nadal uśmiechając. Była dosyć szczęśliwa, że w końcu kogoś spotkała. Trochę już miała dosyć samotności.

Cristal

Samica przemierzała krainę, której tak dawno nie zwiedzała. Kiedy to było ostatnio? Och, czemu tak długo jej nie było? Sama tego nie wiedziała. Szła tu zupełnie nie mając pojęcia, przez kogo jest prowadzona. Czując pod łapami sypki piasek, westchnęła. Usłyszała znajome głosy. Akela? Luzza? Tak, to musiały być one! Czuć to również po zapachu. Podbiegła do nich, prawie potykając się o własne łapy i uśmiechnięta spoglądała w wodę. - Cześć. - przywitała się, nie patrząc na nie. Wpatrzona bowiem była w ciemne fale i wszystko co pod nimi było. Piękne ryby, mokre wodorosty... Wszystko! - Co robicie? - zapytała, tym razem przenosząc wzrok na znajome sylwetki.

Akela

Ciebie też miło widzieć, nawet nie wiesz jak pusto mi tu było bez Ciebie - zaśmiała się dźwięcznie, wciąż lekko poruszając końcówką puszystego ogona, który teraz ocieplał jej łapy. - U mnie.. u mnie w sumie nic nowego, wszystko po staremu.. - mruknęła cicho w odpowiedzi. - A Ty gdzie znowu zawędrowałaś przez ten czas, hm? - spytała, po czym potrząsnęła łbem, czując na futrze resztki stopniałego śniegu. Nagle zauważyła znajomą samicę, którą była Cristal. - O, kolejna do kompletu, witaj - posłała jej delikatny uśmiech.

Luzza

-Heej. -Uśmiechnęła się szerzej. Teraz była naprawdę szczęśliwa i to jak! Niewidocznie, nad jej głową krążył uradowany Silver. Sam się cieszył że wadera była szczęśliwa. Księżyc świecił coraz bardziej, a wraz z nim iskrzyło się futro wilczycy. Błyszczało niczym perła czy diament.- Ah... Było się tu... Na północy... W różnych miejscach. -Odpowiedziała szybko na pytanie Akeli.

Cristal

- Mam nadzieję, że wam w niczym nie przeszkodziłam? - zaśmiała się wesoło, machając ogonem. - Tęskniłam za wami, wiecie? - była to cała prawda. Kiedy Cris "zasnęła", znaczy zniknęła z życia krainy, brakowało jej tych dwóch osóbek. No i Viy'a też. Westchnęła, ale z zadowoleniem.

Akela

Nie, no co Ty. Im więcej nas, tym lepiej, no nie? - powiedziała, tykając Luzzę łapą. Po chwili zachichotała pod nosem i poczęła rozglądać się, próbując coś znaleźć na zamarzniętej tafli wody. Chciała sprawdzić, czy legenda tego miejsca to prawda, czy tylko wymyślona historyjka.

Luzza

-Właśnie. Akela dobrze mówi. -Uśmiechnęła się weselej po czym spojrzała na waderę która tyknęła jej łapę. Po krótkiej chwili spojrzała w niebo. Poczuła że coś ją uderzyło w pysk. Szybko spuściła łeb.-"Silver... Bądźże ostrożniejszy." -Powiedziała do siebie, w myślach.

Cristal

Cristal spojrzała na obie wadery, uśmiechnęła się. Poruszyła łbem, w geście potaknięcia. - Skoro tak uważacie... Więc co robimy? - jej uśmiech się poszerzył. Mach ogonem, podniesienie lewej łapy i odtrącenie grzywy na bok smukłego łba mogły być potwierdzeniem pytania.

Akela

Ja mam pomysł, myślę, że nam da troszkę adrenaliny.. - odpowiedziała tajemniczym tonem na pytanie samicy. Spojrzała po obydwu towarzyszkach i odchrząknęła teatralnie. - Podobno na wysepce, na wodzie w tym morzu jest zwierciadło, które spełnia życzenia - powiedziała, a jej pysk przyozdobił lekki, znaczący uśmieszek.

Luzza

-Huh.... I chcesz to sprawdzić? - zaśmiała się.- Cóż. Jestem za. - ponownie podniosła łeb do nieba i po raz drugi Silver uderzył głową o jej pysk. Tym razem padł na ziemię zdemaskowany.- Ups.... - wadera zakłopotała się.

Cristal

Trochę adrenaliny i przygód nie zaszkodzi, a sprawdzanie legendy wydawało się ciekawe. - Ja również, z wielką chęcią. Ruszajmy po przygody! - podniosła łapę, cicho się śmiejąc. Gdy coś upadło na ziemię, odskoczyła zdziwiona, przybierając od razu bojową pozycje. Atak z powietrza? Bardzo możliwe. Lepiej mieć się na baczności. Strzygła uchem, nasłuchując czy nikt nie zachodzi jej od tyłu. Wojownik musi bronić Alphy.

Akela

Skoro się zgadzacie, to cieszę się. Zanim jednak wyruszymy, pragnę Was ostrzec, że aby dostać się do zwierciadła, trzeba stąpać bo lodzie o nieznanej cienkości - powiedziała w ramach upomnienia, po czym łapą odrzuciła problematyczną grzywkę na bok łba, tak by mogła wszystko dobrze widzieć. - Także przyda się Wam ostrożność i uwaga, no i mam nadzieję, że umiecie dobrze pływać - dodała, uśmiechając się nieznacznie. Nagle coś spadło z góry, uderzając o piach. Samica od razu zwróciła wzrok ku temu, co okazało się być jakimś zwierzęciem. - O, a to co takiego? - spojrzała na Luzzę, widząc jej zakłopotanie.