''Parasol''

Debra

Miejsce te jest niezwykłe ,ale dlaczego ? Z powodu wyglądu .. składa się z tak wielu olbrzymich drzew że deszcz nawet nie kapie na ziemię . Wszystko odbija się o liście i spływa do strumienia . To miejsce jest głośne . Ptaszki i różne owady wydają wszelkiego rodzaju dźwięki umilając czas .
Historia tego miejsca jest krótka . ''Parasol'' odkryło młode małżeństwo , żyło w nim tak długo ,lecz pewnego dnia postanowił zamieszkać tam czarny wilk i zabił okrutnie parę .
-------

Avenue

Duży basior przybył tu razem ze swoją partnerką . Co było dziwne ? Że wszystko było przygotowane .. dwa duże siedliska , jedzenie , picie , atmosfera .. sam zapach był nadzwyczajny . Skrępowany wilk podszedł do jednego z siedzeń . - Proszę usiądź - Powiedział ciepłym głosem z czułym uśmiechem .

Akela

Wadera podążała powoli za samcem, rozglądając się z ciekawością po miejscu, w które ją przyprowadził. Cały czas lekko się uśmiechała, a kiedy zauważyła wspaniale przygotowane miejsce, pysk sam lekko otworzył się jej ze zdziwienia. Nie wierzyła, że to się właśnie dzieje, wszystko bardzo ją zachwyciło. - Wszystko to sam przygotowałeś? - Spytała, słuchając polecenia partnera i siadając na siedzisku, które było dość wygodnie. Spojrzała na niego, a jej błękitne oczy błysnęły.

Avenue

- Parę wilków mi pomogło za co jestem im wdzięczny - Uśmiechnął się ciepło i usiadł przed samicą . - Wiem że może to za szybko i że możesz odrzucić to co Ci powiem ..- Przerwał i wstał . - A więc ja ..- Podszedł bliżej wilczycy . - Chciał bym Cię o coś spytać - W łapię trzymał małe pudełeczko w kształcie serduszka przyozdobione piórami.

Akela

Wilczyca uśmiechnęła się lekko. - Dobrze, że służą pomocą. - Powiedziała, spoglądając na wilka. Kiedy ten podszedł do niej i ukazał pudełeczko, od razu zrozumiała o co mu chodzi. Zaniemówiła, wpatrując się w niego błyszczącymi ślepiami. Siedziała na siedzisku jak wryta, czekając na następny ruch basiora.

Avenue

- A więc Akelo ..- Podszedł jeszcze bliżej . Wyłożył łapy przed siebie z pudełeczkiem . - Czy .. czy .. - Przerywał co chwile , cały zarumieniony . - Czy wyszła byś za mnie ? - Spojrzał złotymi ślepiami czuło w oczy samicy . W tej samej chwili z pudełeczka wyłonił się wielki pierścień .

Akela

Wilczyca przez chwilę wpatrywała się to w oczy wilka, to w pierścień. Kiedy w końcu uświadomiła sobie, że to się dzieje na prawdę, pokiwała łbem i przytuliła go, po czym liznęła go z czułością po nosie. - Oczywiście, że tak. - Odpowiedziała w końcu, po czym wzięła pierścień, oglądając go z każdej strony. Spojrzała na wilka w zakłopotaniu. - Jak się go zakłada? Jest dość.. Duży. - Zaśmiała się cicho.

Avenue

Wilk był zaszokowany . Nie wiedział że to potrwa tylko małą chwilę , chociaż na ta chwilka tyle znaczyła . Czuł się jak nowo narodzony .
- Nie wiem - Zaśmiał się . - Ty musisz rozwiązać tą zagadkę - Pocałował ją delikatnie , po czym oddalił się na swoje miejsce i usiadł . - A więc może zaczniemy jeść , długo nad tym pracowałem - Mówił z czułym uśmiechem jaki zawsze okazywał wilczycy .

Akela

Zaśmiała się dźwięcznie, obserwując pierścień, który otrzymała od świeżo upieczonego narzeczonego. Wzruszyła barkami z uśmiechem i założyła go na najdłuższy 'palec', jaki tylko posiadała. Poruszyła łapą i wyszczerzyła lekko białe kły w uśmiechu. - No, jest trochę przyciasny, ale to nawet lepiej. Nie spadnie. - Odezwała się po chwili, łapy układając na stole i obserwując to wszystko co dla niej przyszykował samiec. Zatarła łapy i spojrzała na niego, oblizując pysk. - No, to od czego zaczynamy, mój drogi? - Spytała, delikatnie poruszając ogonem.

Avenue

- Może być ? - Spytał cicho . - Dostałem go od dziadka , babcia nie chciała go nosić bo był zbyt ''ciężki '' i trudno było jej się w tym poruszać - Zaśmiał się . - Wiesz może zaczniemy od tego ? - Wskazał na łosia . - Kucharz powiedział że mam tako użyć jako argument - Uśmiechnął się i spojrzał na oczy samicy . - Ukroję Ci ! - Wstał i powolnym krokiem ruszył w stronę potrawy . Wziął talerz wadery i ukroił dosyć dużą część . - Proszę - Ułożył przed nią , oczywiście nie zapomniał również o sobie . Ukroił sobie trochę i usiadł niedaleko Akeli . - Smacznego kochanie ! - Zawołał .

Akela

Tak, jest śliczny. - Wilczyca spojrzała na niego, uśmiechając się wciąż. - Dla mnie jest wygodny, chyba, że potem będzie stwarzać problem.. Ale trudno i tak go będę nosić. - Postanowiła sobie, uderzając lekko łapą w stół. Poczęła obserwować jak jej partner zajmuje się jedzeniem, wciąż na niego patrząc. Nie interesowało ją co jej teraz poda do jedzenia, ważne było, że są razem i, że ma go przy sobie. Powąchała porcję mięsa i spojrzała na niego, kiwając z uznaniem łbem. - Pewnie jest przepyszny. No, już nie gadam. I również smacznego. - Wreszcie zamknęła pysk, po czym zabrała się za jedzenie.

Avenue

Wlk zaśmiał się po wypowiedzi wilczycy . Zjadł kolejny kawałek mięsa .
- Smakuje ? - Spytał ciepło . - A mam takie pytanie , czy .. - Zawachał się . Może było zawcześnie ? Nie pora na to ? Postanowił skończyć to co zaczął . - Czy zamieszkała byś ze mną ? - Spojrzał na nią swymi żółtymi ślepiami ogladając jej reakcje .

Akela

Wilczyca zajmowała się jedzeniem, a kiedy tylko posłyszała pytanie ukochanego, pokiwała pospiesznie łbem, a jej powieki rozszerzyły się lekko, kiedy uśmiechnęła się z pyskiem pełnym posiłku. Przełknęła kęs i oblizała kły językiem. - Tak, to najwspanialszy posiłek jaki kiedykolwiek jadłam. Może dlatego, że to Twoje dzieło. - Uśmiechnęła się ponownie, po czym tyknęła łapą jego nosek, chichocząc cicho. Jej odpowiedź na kolejne pytanie według niej była oczywista i nie warta namysłu. - Coś ostatnio mało kto mnie odwiedza, więc mogę się przenieść do Ciebie. - Powiedziała.

Avenue

- Wspaniale ! - Uradowany wilk ,aż się podniósł . - A teraz dokończmy posiłek - Usiadł opanowany ze szczerym uśmiechem na pysku . - Jak u was mija ceremonia ślubna , hmm.. ? - Spytał połykając kolejny kawałek przepijając go wodą .

Akela

Samica również się uśmiechnęła. Nie mogła się już doczekać zamieszkania razem, już widziała te razem spędzone, chłodne noce w jego towarzystwie. To się jej wydawało przewspaniałe. - Wiesz, jeszcze nie mieliśmy tutaj ślubów, ale zazwyczaj po prostu powołujemy kogoś do bycia księdzem, znajdujemy obrączki, no i zapraszamy jak najwięcej członków stada na ślub i wesele. - Powiedziała, rozglądając się za tym, co jeszcze mogła zjeść.