Legowisko Akeli

Akela

Wielka jaskinia, znajdująca się pośród drzew, w lesie. Wkoło kamiennej pieczary rośnie sporo kwiatów, a nieopodal jest mała łąka, porośnięta koniczyną. Często zjawiają się tutaj zające, które korzystają ze świeżych roślin. Na te szaraki często poluje wilczyca, która ma tutaj swoje miejsce.
Jaskinia jest dosyć spora, wyłożona króliczą skórą i sianem, przez co jest w niej ciepło i przytulnie. W rogu stoi płaski kamień, którego wilczyca używa jako stołu do posiłków. W kolejnym rogu, znajduje się spora, niedźwiedzia skóra, która jest ciepła, więc na niej śpi samica.
------------------------------------
Wilczyca zjawiła się na łące, szybko ją przebiegła i weszła do swojej jaskini. Rozejrzała się bezcelowo, po czym rzuciła na 'stół' świeżo upolowaną sarnę i położyła się na niedźwiedziej sierści, by odpocząć po polowaniu.

Arjuna

Wilczyca właśnie spacerowała w poszukiwaniu jaskini na swoje legowisko. Właśnie przechodziła koło jednej wśród drzew. Postanowiła sprawdzić, czy czasem nie jest zamieszkała, bowiem spodobała jej się, a okolica też była śliczna. Jednak jaskinia była już urządzona, co świadczyło o tym, ze ktoś tu mieszka. Rozejrzała się i dostrzegła Akelę. Głupio jej tak było, że weszła nieproszona do czyjegoś legowiska. Jednak postanowiła się przywitać, może jakoś wybrnie z tego. - Ohayo - stała tam, gdzie się zatrzymała.

Akela

Samka podniosła łeb ze swego leża, kiedy tylko zauważyła wchodzącą do legowiska wilczycę. Z początku widziała, że rozglądała się ona i chyba jej nie widziała. Zauważywszy jej skrzydła, od razu jednak poznała tę osobistość. - Cześć, Arju - uśmiechnęła się do wilczycy, kiwnąwszy doń łbem. - Szukasz może czegoś? - zapytała. Samica owszem wyglądała, co najmniej jakby się zgubiła.

Arjuna

Wilczyca stanęła w bezruchu i spojrzała na Akelę. Momentalnie zrobiło jej się głupio i uśmiechnęła się w zakłopotaniu. - Ohayo, Aku. - Starała się zakryć zażenowanie. Właśnie weszła sobie bez pozwolenia do legowiska alphy z zamiarem przejęcia jaskini, ale ta okazała się zajęta przez wilczycę. - Yyy, nie... tak... heh - westchnęła. - Pomyliłam jaskinie - spojrzała na nią.

Akela

Wilczyca przyglądała się znajomej samicy. Zauważyła, że ta była trochę zakłopotana. Prawdopodobnie nie wiedziała, gdzie wchodzi, ani gdzie jest, jednak jej to nie przeszkadzało. W końcu każdemu zdarzają się błędy, tak jak i jej samej. Uśmiechnęła się lekko do wilczycy, by ta nie myślała, że zrobiła coś złego. - Spokojnie, nic się nie stało. Każdemu zdarza się pomyłka - powiedziała spokojnie, poprawiając swą pozycję na leżu. - Może masz ochotę na świeżą sarnę? - zapytała po chwili, zastanawiając się, czy wadera w ogóle do niej podejdzie.

Arjuna

Wilczyca poczuła się już pewnie i podeszła do wilczycy. - Z chęcią gdzieś się wybiorę i przepraszam za wtargnięcie -. Lekko się zaśmiała.

Akela

Nic się nie stało, każdy popełnia jakieś błędy - wilczyca zaśmiała się cicho. - Nie musimy nigdzie chodzić, byłam wcześniej na polowaniu, więc mamy tutaj co jeść - powiedziała, po czym podniosła cielsko ze swego posłania, podchodząc do kamiennego blatu. Usiadła po jednej stronie, po czym tyknęła lekko sarnę czubkiem różowego nosa. - Częstuj się, jeszcze ciepłe - uśmiechnęła się do samicy, czekając, aż ta podejdzie trochę bliżej niej.

Arjuna

Podeszła bliżej kamiennego stołu i usiadła przy nim. - Dziękuję - Uśmiechnęła się i czekała, aż wilczyca zacznie.

Akela

Proszę - uśmiechnęła się do samicy, jednak jeszcze nie zaczęła jeść. Zamiast tego, potrząsnęła łbem, odgarniając tym samym z pola swego widzenia, przeszkadzającą jak zwykle, białą grzywkę. - I następnym razem nie musisz aż tak przepraszać, na prawdę nic się nie stało, zresztą wiesz, że u mnie zawsze jesteś mile widziana - powiedziała po chwili, utrzymując wciąż spokojny ton głosu. Tuż po tym zabrała się za jedzenie, wbijając kły w jedno z ud sarny, odgryzając przy tym spory kawałek mięsa.

Arjuna

Wilczyca z uśmiechem wysłuchała wilczycę. Było jej miło, że tak Akela o niej myśli. Zaśmiała się. -Dziękuję za miłe słowa. - Spojrzała na nią potem się rozejrzała po jaskini, musiała przyznać, ze była przestronna i ładnie urządzona. Widząc, że Akela zaczęła jeść i ona przystąpiła do jedzenia.

Akela

Nie ma sprawy - powiedziała, przełykając od razu kawałek świeżego mięsa. Lubiła sobie czasem zjeść taki świeży posiłek, a zważywszy na to, że ostatnio jadła dużo pieczonego mięsa, teraz smakowało jej jeszcze lepiej. - I jak, smakuje Ci? - zapytała, przez moment wlepiając spojrzenie w posiłek. Chciała sobie znaleźć odpowiedni kawałek, gdzie nie będzie zbyt wiele tłustego, lecz ostatecznie znów zabrała się za kawałek tylnej nogi zwierzęcia, tak, jak miała w zwyczaju. - Uwielbiam sarnie mięso, jest takie.. delikatne - dodała po chwili, ot tak sobie.

Arjuna

Bardzo mi smakuje. - Uśmiechnęła się. Najbardziej lubiła bizonie mięso, takie mięsiste , ale nigdy mięsem nie pogardzi. - Lubie sarnie mięso, ale bizonie tp moje ulubione.

Akela

No to cieszę się - powiedziała, pozwalając delikatnemu uśmiechowi wpełznąć pod kąciki jej pyska. Oblizała ponownie pysk końcówką bladoróżowego języka, tym samym zwilżając nieco i czubek własnego nosa. - Kiedyś możemy zapolować na bizona, ale do tego będzie potrzebna co najmniej jeszcze jedna osoba - dodała w pewnym momencie, wbijając kły w mięso dopiero co upolowanego zwierzęcia, przymykając przy tym lekko powieki szarych ślepi.

Akyes

- Polowanie? - spytała czarno-szara wilczyca, dyskretnie zaglądając do jaskini Alphy. - Czy mogę także wziąć udział? - Niesmiało spuściła łeb, spoglądając na najważniejszą w watasze waderę.

Akela

Samka zerknęła w stronę obcego głosu, który przed chwilą rozniósł się po jej jaskini. Kiedy tylko ujrzała źródło głosu, ucieszyła się jakby. Lubiła, gdy odwiedzały ją nowe osoby. - Witaj i, um.. jak na razie co do polowania to tylko plany - powiedziała, uśmiechając się lekko do nieznajomej samicy. - Wejdź, jak na razie posiłek mamy tutaj - powiedziała, wskazując łapą na sarnę.