Kryjówka Selvyn'a

Selvyn

Jest to dosyć obszerna jaskinia z ukrytym wejściem. Zaraz po wejściu pierwsze, co rzuca się w oczy to ogromna kamienna kolumna pośrodku z wyrzeźbionym wężem, który zamiast oczu ma szmaragdy. Dopiero później dostrzega się takie szczegóły jak ognisko palące się naprzeciwko, oraz skóry niedźwiedzi poukładane w rogu, służące za legowisko. Przy legowisku jest kamienny korytarz, a na jego końcu okrągła, trochę mniejsza jaskinia z otworem, przez który przeświecają promienie księżyca podczas pełni. Dalej jest ukryte wejście do całej sieci jaskiń, nieodkrytych jeszcze przez właściciela. Zna tylko tę pierwszą z podziemnym jeziorem, o wodzie czystej jak kryształ.

------------------------------------------------

Szary basior wszedł do jaskini z zamyśloną miną. Okrążył kolumnę i przysiadł na ziemi, wpatrując się w płomienie ogniska.

Stella

Stella spacerowała terenami, starając się zajrzeć w miejsca, których jeszcze nie znała, a było ich sporo. Krążyła w pobliżu, kierując się jedynie węchem i tym, co wyczuje w okolicy. Przekroczyła wejście nieznanej sobie jaskini, rozglądając się z ciekawością po każdym kącie. Jej oczom ukazał się wyrzeźbiony wąż, któremu poczęła się przyglądać błyszczącymi ślepiami. Nie widziała nikogo, to i nie była pewna, czy jaskinia należy do kogoś.

Selvyn

Selvyn wyłonił się z cienia, lustrując przybyłą lśniącymi ślepiami. Uniósł łeb, nie spuszczając jej z oczu i starając się nie ruszać i oddychać cicho. Nie lubił niezapowiedzianych gości, ale dziś nie miał nastroju do warczenia na innych. Po chwili ciszy zdecydował się w końcu odezwać - Salve, Nieznajoma. - Mruknął ponuro, niskim głosem.

Stella

Wilczyca oderwała wzrok od przedziwnych wyrzeźbień, lustrując nieznajomego samca badawczym spojrzeniem. Skinęła lekko łbem, odwracając się i mrużąc lekko oczy. - Witaj. - Ozwała się krótko, mocno przywierając drobnymi łapami do ziemi. Widziała, że wilk raczej nie jest w nastroju, a ona nie jest tu mile widziana. - Przeszkadzam, tak? Powinnam uprzedzić przed najściem.. - Mruknęła po chwili, delikatnie falując końcówką ogona.

Selvyn

Basior wbił w nią znudzone spojrzenie - Nie, skądże. Rozgość się, Madame. - Mruknął bez specjalnego przekonania i usiadł przy ognisku - Co Cię sprowadza w te strony? - Powiedział cicho - Och, wybacz me maniery. Jestem Selvyn Snake, do usług. - Skłonił się nisko, nie odrywając od niej wzrok - A więc?