Czarna rezydencja. Posesja Vija i Cristal.

Vincenzo

Pozostawił na chwilę wilczycę w salonie i pędem udał się na poszukiwanie jakiś bandaży. Przeszukał wszystkie pokoje aż w końcu na samym dnie szafki z podręczną apteczką znalazł jakiś kawałek szmatki, który mógłby teoretycznie służyć jako bandaż. Podszedł do Cristal i zręcznie założył jej go. - Huh..Jutro idziemy do lekarza.

Cristal

- Jeśli nalegasz...Ale moglibyśmy iść już spać? Znaczy ty nie musisz, ale ja jestem dość zmęczona...

Vincenzo

- Ależ oczywiście. Też jestem zmęczony, a to wszystko dla twojego dobra. - Uśmiechnął się do niej i skierował schody na piętro gdzie znajdowały się sypialnie.

Cristal

Pobiegła za nim. - Wiesz że jesteś kochany? - spytała uśmiechając się miło.

Vincenzo

- Ech, kochanie. I ta dobrze wiesz, ze ja Cie bardziej kocham. - Powiedział otwierając drzwiczki do sypialni i wskakując na łóżko. Poklepał miejsce obok siebie. - Chodź .

Cristal

- A nie bo jaa! - powiedziała kładąc się obok niego. Stety lub niestety, od razu zasnęła...

Vincenzo

- Nie prawda, ja. - Wyszeptał jej do ucha z cichym śmiechem. - Dobranoc, słonko. - Objął ją łapą i zamykając ślepia usiłował zasnąć. W końcu udało mu się.

Cristal

Cris otwarła ślepia. Wstała i zeskoczyła z łóżka. Szybko pobiegła do korytarza, spadając przypadkiem ze schodów. Nie przeszkodziło jej to. Z drewnianego kuferka który położyła w przedpokoju, wyjęła kawałek mięsa i trochę leśnych owoców. - Nie, chyba mu nie będzie pasować. - stwierdziła, lecz położyła wszystko na stole w salonie i pobiegła z powrotem do sypialni. - Viy... - powiedziała cicho, nie chcąc go rozzłościć. Trąciła go nosem i siadła na łóżku, czekając aż się obudzi.

Vincenzo

- Jeszcze pięć minutek.. - Wymamrotał pod nosem zsuwając się z łóżka i ciągnąc za sobą kołdrę. Ziewnął ukazując przy tym przez dosłownie ułamek sekundy rzędy swych śnieżnobiałych kłów i wężowy jęzor. Otworzył niemrawo oczyska. Co się dzieje ? C.. - Cristal ? - Ocknął się. - O mój Boże! Dzień dobry, czy ja aż tak długo spałem ? - Spytał.

Cristal

Zaśmiała się wesoło. - Dość długo, ale ja także przed chwilą się obudziłam. - uśmiechnięta zeskoczyła z łóżka. - Choć, śniadanie gotowe. - stanęła przy drzwiach, czekając na ukochanego. - Pewnie nie będzie w Twoim stylu, ale tylko to miałam. - uśmiechnęła się ponownie, tym razem przepraszająco.

Vincenzo

- Na pewno będzie przepyszne. - Powiedział wyciągając się. Podniósł się i podszedł do wilczycy. - Za niedługo powinna być kolacja, a my jeszcze nie po śniadaniu. - Zaśmiał się.

Cristal

Śmiejąc się cicho, pobiegła do salonu, gdzie usiadła na "swoim" fotelu. Zerknęła na schody, by zobaczyć, czy jej ukochany idzie. Następnie rozglądnęła się po pomieszczeniu, gdyż ostatnio nie miała wystarczająco czasu, by to zrobić. Położyła łeb na łapach i zaczęła machać ogonem, czekając.

Vincenzo

Podszedł do schodów i z gracją łamanej kłody zszedł z nich kładąc niedbale i leniwie łapy, wciąż był zaspany. Cóż poradzić. Gdy był już na dole powędrował wzrokiem po pokoju poszukując ukochanej. Siedziała na fotelu. - Widzę, że polubiłaś ten fotel. - Zagadnął ze śmiechem. Ostatnio za często się śmiał. o.O

Cristal

- Jest ładny i wygodny. - podniosła się do siadu. Łapą pokazała na stół. - Tam jest śniadanie. - powiedziała uśmiechnięta. Cieszyła się z dwóch powodów - z tego, że jest z Viy'em i z tego, że zdała na wojowniczkę. Przejechała łapą po pysku, jakby chciała sprawdzić czy rana dalej krwawi. Nie, krew już wyschła, czego można było się spodziewać.

Vincenzo

Pokiwał ze zrozumieniem łbem i spojrzał we wskazane miejsce. Podszedł do stołu i usiadł za nim. - No, kochanie. Opowiadaj jak było na teście. - Uśmiechnął się ku niej sięgając po kawałek mięsa.