KP: Avais Et Vermis

Avais Et Vermis

Pełne imię: Avais Et Vermis (Co z łaciny znaczy 'ptak i robak'). Niektórzy mówią jej Vermis, ale nikt nigdy nie skraca jej imienia do pierwszego członu. Nawet ona sama za tym nie przepada.
Wiek: Około cztery lata.
Płeć: Chociaż trudno stwierdzić, jest to wadera.
Rasa: Wilk stepowy czarnej maści.
Wygląd: Niewiele tu jest do opisywania. Co byś o niej powiedział, gdybyś sam ją zobaczył? Jest to szczupła wilczyca, o długich, przednich łapach. Jej futro jest czarnego koloru, a jej oczy są śnieżno - białe, lekko świecące. Zawsze unosi się przy niej rzadka smuga mgły.
Pochodzenie: A skądże się biorą kruki? Mogą być wszędzie. Ona sama nie pamięta, gdzie jej życie miało swój początek.
Charakter: Mimo, że wygląd świadczy o niej inaczej, nie jest to wilczyca o złych zamiarach. Nie należy do towarzyskich, ale uwielbia prowadzić długie rozmowy. Jest ona spokojna, należy do myślących. Niewiele potrafi ją zrozumieć, dlatego wilczyca jest tak cicha.
Lubi: Prowadzić długie, głębokie rozmowy, noc i wszystko co z nią związane, długie spacery, jagody, które stanowią wielką część jej diety (co nie znaczy, że nie żywi się ona mięsem).
Nie lubi: Osobników, które nie wnoszą nic do tematu i nie mają nic do powiedzenia, kruków, gdyż sama kiedyś jednym była.
Znaki szczególne: Czarne futro, błyszczące oczy, długi ogon.
Historia: Jednego, wiosennego poranka na świat przyszła samica kruka, o imieniu Phomee. Oczywiście nie przyszła na świat, ot tak sobie, lecz wykluła się z jajka. Od razu wiadomo było, że wniesie coś do historii zwierzęcego świata. Wychowywała się ze swoją matką, uczyła się latać, polować na robaki [...] Nie miała trudnego życia, bo czymże się może przejmować czarny ptak? Jednakże pewnego felernego dnia, ciekawość poprowadziła ją tam, gdzie nie powinna się znaleźć. Wyfrunęła samotnie do obozu wilczych magów, oczywiście nic o nim nie wiedząc. Wleciała do namiotu jednego z magicznych wader i wylądowała tuż przed samicą. Ta nie była zbyt dobrze nastawiona na wizyty takich jak ona, jednak czarna zdążyła na czas opowiedzieć o co jej chodzi.
- Nie chcę być dłużej ptakiem, nie dla mnie takie życie. Proszę, zmień mnie w taką jak Ty! - Czarna prosiła uzdolnioną waderę. W końcu zdecydowała ona, że spełni jedną prośbę ptaka.
- Avais Et Vermis! - Zaklęcie padło z jej pyska, jednak zamiast ujrzeć przed sobą wilczycę, jej oczy zobaczyły zwykłego robaka. Nie tak miał pójść ten zabieg. Wadera pomyliła się w zaklęciu, ale nie miała zamiaru przywracać poprzedniego wcielenia przybyszce, czy też przemieniać ją w wilka. Zostawiła ją jako robaka, a ta musiała błąkać się w poszukiwaniu pomocy. Mało kto mógł ją zauważyć, gdyż była tylko marnym robakiem. Czas jednak tak zdecydował, że znalazła starą, siwą wilczycę, którą poprosiła o pomoc. Staruszka udzieliła jej łaski i dzięki temu czarna wreszcie stała się tym, czym być chciała. A swoje imię postanowiła zmienić na Avais Et Vermis.
Partner/ka: Brak.

Akcept.