Lodowe wzgórza

Koishi

Może i racja, ale mnie aż śmieszy jak czasami widzę, jak inni krzywo na mnie patrzą. To prawda, odstraszam wszystkich.. - Zaśmiał się pod nosem, po czym potrząsnął łbem, patrząc na wilczycę. Obserwował ją, zauważając, że zdążyła się całkowicie zamyślić, a on nie chciał jej jakoś przeszkadzać. Poczekał, aż skończyła rozmyślać, po czym oblizał kły językiem. - Dosyć długie to twoje imię.. Jednak nie wnikam co znaczy, bo coś na pewno. - Mruknął cicho, po czym odetchnął. - Ja jestem Koishi, raczej mi też nikt nie nadawał żadnych przydomków, w sumie nie przepadam za zmienianiem mojego imienia.. - Powiedział nieco już głośniej, łypiąc kilkakrotnie ślepiami.

Chióni fántasma

- Przesadzasz. - Obniżyła nieco częstotliwość swego uśmiechu, albowiem zorientowała się, że może on być nieco straszny, dziwny, lub wygląda jak debilka..jest też opcja, że to wszystko w jednym. - To po grecku, pewnie i tak by ci się nie spodobało w polskim języku, bo jest związane z zimnem. - Zaśmiała się krótko. - Więc miło mi cię poznać, Koishi. - Dodała rozglądając się na boki, by później znów zogniskować spojrzenie na nowo poznanym.

Koishi

Tak też myślałem, imię związane z zimnem ci pasuje.. - Odrzekł, poruszając lekko jednym ze szpiczastych uszu, po chwili pozwalając obu opaść wzdłuż jego łba. - Powiedziałem ci o sobie dość sporo, nawet o tym, o czym jeszcze nikt inny nie wie. Może ty coś powiesz o sobie? - Zapytał ni stąd, ni zowąd, oblizując ukradkiem pysk. Począł przyglądać się skrzydłom na jej uszach. Lubił skrzydlate wilki, intrygowały go te pierzaste, bądź czasem i przypominające wyglądem smocze wyrostki, zwłaszcza u przedstawicieli jego gatunku.

Chióni fántasma

- Ten no.. - Spuściła wzrok pozostawiając go na swoich łapach. - Nie jestem ciekawa. - Mruknęła nie wiedząc co ma to też o sobie powiedzieć. Nastała cisza, która jednak nie trwała długo, albowiem przerwała ją. - Urodziłam się w Rzymie, nie miałam rodzeństwa, a moich rodziców gdzieś wywiało, gdy miałam chyba kilka miesięcy. Wtedy opuściłam Rzym i zaczęłam koczownicze życie.. i..w końcu trafiłam tutaj. - Opowiedziała w skrócie pomijając parę rzeczy. Machnęła ogonem parę razy po czym owinęła nim przednie łapy.

Koishi

Słyszałem, że ładnie tam, w tym Rzymie. - Powiedział, gdy wadera skończyła o sobie mówić. Czuł jednak, że była nieco niepewna. Czyżby chciała coś przed nim ukryć? Samiec się jednak nad tym niedługo zastanawiał. - Podobno mój pradziad stamtąd pochodził, jednak kto wie, czy ojciec prawdę mi powiedział.. - Zaśmiał się pod nosem, ponownie przyglądając się samicy od góry do dołu. - A te skrzydła to latać umieją, czy tak sobie tylko sterczą przy tych twoich uszach? - Zapytał po krótkiej chwili.

Chióni fántasma

- Tak, tak. Ładnie, słonecznie. - Zachichotała cicho przenosząc ukradkiem na niego wzrok, czyżby się zorientował, że chowa w sobie nie małą tajemnice ? - Ja na swojej drodze spotkałam dużo osób, które stamtąd pochodziły. Dosyć sławne miejsce, w sumie to się nie dziwie. - Rzekła machając końcówką ogona. - Moje 'skrzydełka' ? Nie, nie potrafią..raczej tylko tam tak stoją w bezruchu jak ludzkie uszy. - Odpowiedziała.

Koishi

Mhm, no jak widać ja też mam trochę rzymskich korzeni. Sam nie wiem, czy nie mam jeszcze w sobie czegoś z amerykana, ale takie korzenie to już nic do chwalenia. - Zaśmiał się głucho, po czym podniósł prawą łapę, przesuwając końcówkami niebieskich pazurów po swym łbie, przeczesując tym samym swe sterczące futro na karku. Po chwili skończył tą fryzjerską zabawę, po czym znów przeciągnął się, mrucząc coś pod nosem. - Chióni, ja ci powiedziałem o sobie już wszystko co mogłem, mogę nawet ci kiedyś powiedzieć więcej o mych dziejach, jednak nie w tym rzecz. - Chrząknął, wzdychając ciężko, po czym wypuścił powietrze przez nozdrza z charakterystycznym świstem. - Chcę tylko, żebyś była świadoma, że przede mną, a raczej przed tym skubańcem w moim łbie nic się nie ukryję, więc jeśli masz coś jeszcze do powiedzenia, to śmiało. Wiedz, że może i jestem wredny, ale nie będę cię oceniać, chociaż czuję, że coś jeszcze kryjesz przede mną. - Dokończył, obserwując z uwagą wilczycę. Co jak co, ale dzięki temu demonowi w jego ciele udawało mu się dowiadywać trochę rzeczy.

Chióni fántasma

- Ależ korzenie są ważne jak i pochodzenie. - Obserwowała dokładnie jego ruchy, jego 'układanie fryzury' zaśmiała się cicho. Ludzie tak robią takim czymś co nazywają grzebykami, mniejsza jednak oto. Gdy skończył ponownie przemówił, a to co powiedział zaniepokoiło Chió. Ma mu niby powiedzieć ? Przecież to nie potrzebne! Tak świetnie się dogadują, a to może to zepsuć. Również westchnęła. - Koishi. - Rzekła po chwili podsuwając bliżej niego swą przednią łapę. - Jestem martwa. - Powiedziała to z uśmiechem nawet jakby to ją śmieszyło, a aby to jeszcze udowodnić uniosła łapkę i czubeczkiem jakby wsadziła w podbrzusze wilka. Zachichotała i cofnęła ją. - od dawna.. - dodała, chyba nie musiała mówić wprost, że jest duchem, prawda ? Powinien się zorientować z kim dotychczas rozmawiał.

Koishi

Basior zaśmiał się cicho, patrząc na to co robiła samica. I bynajmniej nie po to, żeby ją wyśmiać, za to kim była, jednak, bo miał rację, tak jak mu się zdawało. - Ano widzisz, jednak ma się to przeczucie.. - Powiedział, przyglądając się teraz przez chwilę wilczycy. - Mogłem się zorientować, wyglądasz tak jakoś.. blado. - Dodał z rozbawieniem, biorąc ciężki jak zazwyczaj oddech. - No, nie trzeba było się bać mi powiedzieć, też nie jestem idealny. - Dodał, przekrzywiając swój masywny łeb.