Dolina Rozpadlin

Victor

Dolina ta stanowi sporą część zachodnich terenów watahy i była tutaj od wieków, lecz mało wilków ją znajdywało. Niektóre wilki, łączące się w małe grupy, przybywały tu jednak, by robić małe zebrania, ze względu na ciszę, a także fakt, że mało kto zna to miejsce. Może być to dobra kryjówka dla szukających ucieczki od ciężkiego życia. Jedyną wadą tego miejsca jest to, że raz na jakiś czas części skał kruszą się i spadają w dół, często zabijając inne zwierzęta. Od wieków jednak żaden kawał skały nie odłamał się, ponieważ skała przez wieki stała się o wiele twardsza, a ostatnie kruszenie ludzie odnotowali ponad dwadzieścia lat temu. Teraz rzadko kiedy ktokolwiek tu przychodzi, tracąc wiele piękna tego miejsca.
_______________________
Wilk o piaskowym futrze był znany z tego, że uwielbiał poznawać nowe miejsca. Zawsze wybierał się tam, gdzie jeszcze nikt nie miał odwagi wyruszyć. Toteż nieuniknione było, że znajdzie się w okolicach tej właśnie doliny. Szedł dość równą ziemną ścieżką, rozglądając się. Kiedy przyuważył wodny zbiornik, przysiadł nad nim i napił się. Teraz pozostało mu tylko czekać na innych ciekawych.

Debra

Wilczyca szukała spokoju i po pewnym czasie go znalazła tu . Od razu polubiła to miejsce. Było cicho i nie było tu nikogo oprócz niej i samotnego łosia . Debra położyła się na twardej skale grzejąc futro w promieniach słonka . - uf.. - W końcu mogła odpocząć .

Hamis

Wilk przybiegł po śladach samicy . Jej ślady były widoczny ,a jej zapach czuć było z dalekiej odległości . Basior bardzo chciał się zapoznać z samicą . Nagle ją zobaczył . Leżała sama , w słońcu bez uśmiechu . Postanowił podjeść . - witaj ! - Powiedział czule kładąc się nie daleko samicy . - Miło Cię widzieć !

Debra

Lekko wkurzona samica podniosła głowe i spojrzała na basiora . -Czego tu ?! Jestem zajęta . - Polożyła się z powrotem . Od dawna wilki chcą się z nią zapoznawać z uwagi na jej wrodzonę piękno . - Natarczliwe bydle - Pomyślała po czym jednym okiem zaczeło obserwować ''bydle ''.

Hamis

- Postanowiłem Cię poznać ! - Powiedział . - Wydajesz sie być miła ,ale dusisz w sobie uczucia . Ja mam na imię Hamis . Jestem od dawna w watasze . Już prawie półtora roku. - Uśmiechnął się podsuwając się do wadery .

Debra

- Haha ! niezłe - Wilczyca zaczęła się śmiać . - Nie zbliżaj się ! - Warknęła . - Nie szukam znajomych i nie chce byś się ze mną zaprzyjaźnił jesteś wkurzający ! - Wstała i otrzepała futro .

Hamis

- Ostra - Pomyślał . - Jeżeli myślisz że odejdę to nie licz na to , jesteś zbyt samotna by Cie zostawić . Nie można polegać tylko na sobie . Myślisz że dasz sobie radę ,ale w życiu ważne jest to by mieć przyjaciół . - Powiedział z uśmiechem . - Ja chce być jednym z nich .

Debra

- Nie wiesz o czym mówisz . - Rzekła z tym samym wyrazem twarzy . Był on naturalny i bez emocji . Samica miała go cały czas nie zależnie od sytuacji . - Nie chce przyjaciół bo dla mnie licze się ja ! Po co bym miała troszczyć się o jakiś bóg wie co .. - Odparła wstając .

Hamis

- No fakt , fakt . - Powiedział . - Chodź pomożesz mi w polowaniu . Widzisz tego łosia ? jest tu cały czas , łatwy posiłek - Uśmiechnął się po czym przyciągnął samice do siebie .

Akela

Wadera przybyła nad dolinę, stanowczo stawiając kroki. Bacznie obserwowała należące do niej tereny i jej mieszkańców. Podeszła do znajdujących się tu wilków i skinęła im łbem. - Witaj Hamis i.. Nieznajoma. - Mruknęła do obojga, po czym usadowiła się niedaleko nich.

Debra

- Kogo tu znowu wiatr przywiał ? - Spytała samą siebie po czym wstała i spojrzała w na południe . - Idę , do niezobaczenia . - Rzekła i poszła w stronę swojego legowiska .

Hamis

- Witaj Akelo ! Miło Cie widzieć ! Widzę iż nie jesteś w humorze . - Powitał ciepło wilczyce . - Papa ! - Zawołał . - A ty może byś miała ochotę na łosia ? - Spytał wadery .

Akela

Nie, ależ skądże... - Otrząsnęła się, obserwując wilka. - Wszystko w porządku. - Uśmiechnęła się lekko, a kiedy dotarło do niej pytanie Hamisa, podniosła się zwinnie z ziemi, otrzepując kruczo - czarne futro. Skinęła mu łbem. - Chętnie coś zjem. - Zaśmiała się na tyle cicho, by łoś jej nie usłyszał. Podeszła do zarośli. - Chodź, trzeba się najpierw ukryć. - Powiedziała i machnęła łbem, po czym ruszyła w głąb krzaków.

Hamis

- W końcu ktoś chętny , hah - Zaśmiał się również cicho . - Podszedł skradając się do Akeli po czym ukrył się w krzakach . - Skaczemy na trzy czy podchodzimy bliżej i dopiero atakujemy ? - Spytał .

Akela

Chyba nie będzie szybko biegał, ma coś z nogą.. Więc możemy wyskoczyć od razu... - Mruknęła do niego, dając mu znak. Po chwili wyskoczyła z zarośli, goniąc za kuśtykającym zwierzęciem. Wskoczyła na niego i wbiła mu kły w szyję, łapiąc się go pazurami.